In het boekje 'Hij leerde in hun synagogen' met als ondertitel 'een joodse uitleg van de evangeliën', waaruit ik al eerder citeerde laat Pinchas Lapide aan de hand van vele voorbeelden zien hoezeer het Nieuwe Testament doortrokken is van de joodse cultuur en godsdienst. Hij laat hierdoor vaak een verrassend nieuw licht vallen op moeilijke en dikwijls onjuist uitgelegde gedeelten, zo vermeldt de achterkant.
In het gedeelte waarin Lapide laat zien dat Jezus zich aan de thora-regels hield (Jezus kwam de thora niet afschaffen, maar hem vervullen), waaronder het houden van de sabbat (ook al lijken sommige teksten aan te tonen van niet!) vertelt hij o.a. het volgende (H3, pag. 67):
"De Sabbat is voor ons evenzeer een voorspraak van de messiaanse eindtijd of -zoals de rabbijnen zeggen- een voorafschaduwing van de komende wereld; in het Hebreeuws heet de komende wereld ook 'de wereldensabbat', want dan moet rust, eensgezindheid en vrede heersen, in de zin van sjaloom; dat betekent vrede met God, tussen mensen onderling en in elk mensenhart zelf. De sabbat is derhalve een voorsmaak van vredesverzoening, die ons door de profeten is aangezegd - van die goddelijke sjaloom tussen God en mens, tussen cultuur en natuur, tussen lichaam en geest, waar ziekte noch tranen, droefheid noch dood meer zullen zijn."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten